Ψυχοθεραπεία
Η ψυχοθεραπεία αναφέρεται στην επιδίωξη ανταπόκρισης στα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή των ανθρώπων. Σύμφωνα με τις μεταμοντέρνες εκδοχές της αναγνωρίζεται ως μια ισότιμα συνεργατική πρακτική συζήτησης, μια αφάρμακως επιδίωξη ανταπόκρισης στα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή των ανθρώπων.
Η πρακτική αυτή αξιοποιεί αφηγηματικά εργαλεία για την περιγραφή και νοηματοδότηση της βιωμένης εμπειρίας και των γεγονότων της ζωής που απασχολούν. Παρέχει ένα πλαίσιο για τη δημιουργία εναλλακτικών ιστοριών για τον εαυτό και τις καταστάσεις της ζωής που ταιριάζουν καλύτερα στους ανθρώπους και ενισχύουν την αίσθηση αυτοκυριαρχίας, αποτελεσματικότητας και υπευθυνότητας για την ανάληψη δράσης και την επίτευξη των στόχων που τίθενται κάθε φορά στη θεραπευτική συνεργασία.
Δείτε για περισσότερες πληροφορίες :
- Bruner, J. (2002). ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ. Αθήνα: Ελλ. Γράμματα
- Denbourough, David.(2022). Λέγοντας ξανά τις ιστορίες της ζωής μας: Αφηγηματική θεραπεία και πρακτική στην καθημερινή ζωή. Αθήνα: OPOSITO
- Rogers, Carl. (2006). ΤΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ. Ερευνητές
- Epston, David(2014). Ethnography, Co-research and Insider Knowledges. In Australian and New Zealand Journal of Family Therapy (ANZJFT) vol.1. pp 65-68
- Freeman , Μ.(1993). Rewriting the self. History, memory, narrative. London Routledge - Gergen, K. (1999b). Agency: social construction and relational action. Theory & Psychology, issue 9, pp. 113–115
- Gergen, K. (1999b). Agency: social construction and relational action. Theory & Psychology, issue 9, pp. 113–115
- Rabinow, P. & Sullivan, W.M. (1979). Interpretive
social science: A reader. Berkeley: University of California Press.
- Sarbin, T.R., ed. 1986. Narrative Psychology: The Storied Nature of Human Conduct. New York: Praeger.